ေျဗာသံ

ပလုပ္ ျဗုန္းရယ္နဲ႕
ေတာင္ကုန္းရြာ သာစခန္းဆီက
ေဒၚေရႊေမ ဦးေရခ်မ္း ငယ္တို႕

သာသနာ ဝါဝါလန္း ရန္တဲ့
ဆန္းလိုက္တဲ့ ေျဗာသံစည္။ ။

-အလို၊ ေနျခည္မွာ ေရႊရည္ဝင္းလို႕
ဆယ္စင္းလဲမက
အေဝးက မွန္း၊ ဟိုရြာလမ္း
ထီးတန္းၾကီး လွပါဘိ-

“တလတာ သည္အေရးကိုလွ
မဟဝါ ၾကည္ၾကည္ ေပးပါ” တဲ့
ရတုခ်ိဳ စိတ္ကို ေသြးေလေတာ့
မေလးေမာင္ ေရႊေရာင္ငိုက္တဲ့ျပင္
ျမင္းကဏ္ပင္ ျငင္းဆန္မိုက္ေလေပါ့
လြမ္းခိုက္ မတည္။ ။

-မၾကည္တဲ့ႏွလုံး၊ မျပဳံးတဲ့မ်က္ႏွာ
ျမင္းေပၚက ေမာင္ရင္ေလာင္း
ငဲ့ေစာင္းလို႕ ၾကည့္ေသာခါ-

ကညာလံု ၾကာမံုညြတ္ဟာျဖင့္
ယမ္းေယာင္ကာ ကြမ္းေတာင္ လြတ္တဲ့ျပင္
“မတြယ္တာ ဆယ္ခါ လႊတ္မယ္” တဲ့
ေဒါခ်ိဳခ်ိဳ ေျပာဆိုရြတ္ေလေပါ့
စိုစြတ္တဲ့ ျမမ်က္ရည္
လည္တယ္လို႕ မဆုံး။ ။

-ျဗုန္းႏိုင္ေပ့ ကိုေရႊစည္
တီႏိုင္ေပ့ ကိုေရႊႏွဲ
ရႊဲႏိုင္ေပ့ ကိုေရႊေမာင္
လံုမငယ္ အရွက္အိုးမို့
အျငိဳးနဲ႕ ေျပာင္ေရာ့ထင့္-

“ေလွာင္ခ်က္ကယ္ နာ
ေမာင္မ်က္ႏွာ တရြာမွတ္ေပမဲ့
သာသနာ ဝါဝါဝတ္မွာမို့
မယ္လြတ္ရာ ဘယ္ဆီ ခိုရပ
တလဆို ရက္ကိုခ်ဥ္းပါဖ်”
ဘြာခတ္ကာ ခမ်ာ ျငင္းေလေတာ့
ေသွ်ာင္ၾကီးရွင္ ဆံပင္တင္းျပီကြဲ႕
ညွဥ္းတဲ့ တုတ္ျဗုန္း။ ။


မင္းသု၀ဏ္
(၂၃၊ ၃၊ ၁၉၃၄)